Polski Związek Dogoterapii

STANDARDY PRACY
STANDARDY PRACY DOGOTERAPEUTYCZNEJ



Zgodnie z naszymi celami niesienia pomocy i poprawiania jakości życia ludziom niepełnosprawnym i zagrożonym patologią społeczną, jak również osiągania pozytywnych efektów terapeutycznych za pomocą programów dogoterapeutycznych AAA/AAT/AAE, kryteria poniższe winny stanowić w sposób rozsądny i odpowiedzialny podstawę spełnienia wymogów naszej pracy.



I. Standardy dotyczące dogoterapeuty



1. Każda osoba, lub grupa osób, potrzebujących pomocy w postaci terapii wspomagającej z udziałem zwierzęcia, ma do tego prawo bez względu na płeć, rasę, religię, czy poglądy.

2. Z uwagi na specyfikę pracy z ludźmi niepełnosprawnymi lub nieprzystosowanymi, dogoterpeutę winna cechować maksymalna empatia, cierpliwość, życzliwość, takt i umiejętność budowania atmosfery wzajemnego zaufania, a nade wszystko dbałość o przestrzeganie dobrych obyczajów w kontaktach z podopiecznymi oraz odwiedzanymi placówkami.

3. Dogoterapeuta powinien posiadać wiedzę zgodnie z wymogami standardów szkoleniowych, którą powinien cały czas weryfikować i uzupełniać, podnosząc swoje kwalifikacje. Wiedzą swoją i doświadczeniem winien dzielić się z innymi i chętnie i bezkonfliktowo współpracować dla dobra potrzebujących.

4. Dogoterapeuta powinien równocześnie unikać wartościowania pracy innych bez udokumentowanych podstaw, a wiedzą o przypadkach niesolidności lub postępowaniu nieetycznym dzielić się w sposób taktowny na odpowiednich forach.

5. Pracując w zespole z psem, lub innym zwierzęciem, dogoterapeuta powinien w sposób szczególny dbać o jego dobro: stan zdrowia, higienę, wygląd, odpowiedni czas i warunki pracy, niezależnie od wymogów szkoleniowych. (Patrz: standardy etyczne dotyczące psów).

6. Dogoterapeuta musi dbać o swój wizerunek oraz godność osobistą, nie dopuszczając do sytuacji pracy w niedostatecznych warunkach lub nieustalonych okolicznościach, a sam absolutnie przestrzegać trzeźwości (alkohol, narkotyki) w każdej sytuacji związanej z pracą i poza nią.

7. Dogoterapeuta powinien przestrzegać zasad współpracy z innymi specjalistami prowadzącymi terapię (psychologiem, psychiatrą, pedagogiem, logopedą i t.p.), a także z rodzicami lub opiekunami podopiecznego, informując ich o szczegółach stosowanego programu, jego efektach, wszelkich podejmowanych eksperymentach i zmianach w programie, a na ich prośbę umożliwiać im obecność na sesjach.

8. Dogoteraputa nie powinien prowadzić zajęć w warunkach, które mogą naruszać jego godność, obniżać jakość wykonywanych czynności, a także stwarzać zagrożenie dla osób uczestniczących w zajęciach lub dla psa terapeutycznego.

9. Dogoterapeucie przysługuje swoboda wyboru metodyki zajęć. Winien on prowadzić na bieżąco dokumentację dotyczącą pracy z podopiecznymi.

10.Dogoterapeuta powinien przestrzegać zasad tajemnicy zawodowej, uzyskiwać odpowiednie pozwolenia i pełnomocnictwa w przypadku wykorzystywania wizerunków podopiecznych, lub udzielania o nich informacji.

11.Nadrzędną zasadą we wszystkich poczynaniach powinno być dobro podopiecznego.



II. Standardy dotyczące psa



1. Dogoterapeuta – przewodnik psa terapeutycznego – jest odpowiedzialny za należyte zbadanie temperamentu psa pod kątem jego emocjonalnej odpowiedzialności i zdolności do pracy, a także jego zdolności fizycznych, stanu zdrowia i ogólnej sprawności (patrz: Testy kwalifikacyjne psów).

2. Pies terapeutyczny musi być odpowiednio socjalizowany i wyszkolony dla uzyskania maksymalnej nad nim kontroli oraz do wykonywania wyspecjalizowanych zadań, których się od niego wymaga. Pies musi być szkolony przy zastosowaniu humanitarnych, to jest nieawersyjnych metod treningu (metoda behawioralna, klikerowa lub łupowa), zapewniających mu fizyczne i emocjonalne bezpieczeństwo.

3. Należy pozwolić psu terapeutycznemu na naukę w tempie

dostosowanym do jego indywidualnych możliwości i nie dopuszczać do pracy zanim nie osiągnie fizycznej i emocjonalnej dojrzałości.

4. Pies terapeutyczny musi być przez swego przewodnika –

terapeutę odpowiednio przygotowany do pracy pod względem

medycznym, higienicznym i psychicznym, to jest – poza

posiadaniem zaświadczeń o aktualnych badaniach i

szczepieniach – wyglądać czysto i estetycznie, być wypoczęty i

odprężony.

4. Dogoterapeuta musi przestrzegać odpowiedniego czasu pracy

psa, dostosowanego do jego możliwości psychofizycznych.

5. Dogoterapeuta –przewodnik psa powinien w każdych okolicznościach przestrzegać zasad prawidłowego stosunku do zwierząt, nie stosować obróżek „awersyjnych” (kolczatek, elektrycznych i t.p.), sprzątać psie nieczystości oraz popularyzować te zasady w społeczeństwie.

6. Pies terapeutyczny powinien nosić odpowiedni identyfikator

i/lub kamizelkę, zaś jego przewodnik posiadać aktualną legitymację określającą stopień wyszkolenia psa i jego dane.

7. Dogoterapeuta odpowiedzialny jest za to, aby nie szkolić,

wykorzystywać w terapii, ani certyfikować psów objawiających

zachowania agresywne. We właściwych sytuacjach dopuszczalne

jest nieagresywne szczekanie jako zachowanie treningowe.


III. Standardy dotyczące organizacji

1. Organizacja dogoterapeutyczna powinna w swoich stosunkach z wolontariuszami okazywać zawsze szacunek dla ich pracy i w miarę możliwości pomagać im i ich zwierzętom w sytuacjach kryzysowych niekonieczne związanych z ich pracą w organizacji.

2. Polityka przyjmowania dotacji i darowizn powinna być nacechowana uczciwością, przejrzystością, dbałością o wizerunek organizacji i szacunkiem do darczyńców.

3. Rozporządzanie majątkiem organizacji powinno odbywać się w sposób przejrzysty, akceptowany przez całe statutowo odpowiedzialne władze i przynosić korzyść organizacji.

4. Polityka certyfikowania dogoterapeutów i psów winna być uczciwa, rzetelna i odpowiedzialna.

5. Organizacja zobowiązana jest do upowszechniania – niezależnie od działalności bieżącej - właściwego stosunku do zwierząt i otaczającego środowiska.

Przygotowała FUNDACJA „PIES DLA STASIA”

WOLONTARIUSZ


Jak zostać wolontariuszem? Kto może zostać wolontariuszem.


Kto może zostać wolontariuszem



Wolontariat (łac. volontarius = dobrowolny, chętny) to dobrowolna, bezpłatna, świadoma działalność na rzecz innych, wykraczająca poza związki rodzinno - koleżeńsko - przyjacielskie. Wolontariat daje szansę wykorzystania własnych umiejętności i doświadczeń, rozwinięcia zainteresowań, zdobycia doświadczenia w nowych dziedzinach, zawarcia nowych znajomości, przyjaźni.

Wolontariuszem może zostać każdy, kto chce bezinteresownie, bezpłatnie i dobrowolnie poświęcić trochę swojego wolnego czasu innym. Nieść pomoc wszędzie tam, gdzie jest ona potrzebna.

Wolontariusz to osoba wrażliwa, otwarta, umiejąca współpracować, bezinteresowna i toleran­cyjna. Osoba, która chce i jest w stanie świadomie działać na rzecz innych.

Wolontariuszem Fundacji Ama Canem może zostać każdy, kto potrafi i chce poświęcić swój czas dla osób potrzebujących. Ma umiejętność dzielenia się wiedzą i miłością do ludzi i zwierząt. Chce współdziałać poprzez propagowanie animaloterapii, czynnie uczestniczyć w realizacji zadań statutowych Fundacji Ama Canem.



Pracę wolontariuszy reguluje ustawa o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 29 maja 2003 r.).

USTAWA

z dnia 24 kwietnia 2003 r.

o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie

(Dz. U. z dnia 29 maja 2003 r.)



Rozdział 1

Przepisy ogólne

Art. 42. 1. Wolontariusze mogą wykonywać, na zasadach określonych w niniejszym rozdziale, świadczenia, odpowiadające świadczeniu pracy, na rzecz:

1) organizacji pozarządowych oraz podmiotów wymienionych w art. 3 ust. 3 w zakresie ich działalności statutowej, w szczególności w zakresie działalności pożytku publicznego,

2) organów administracji publicznej, z wyłączeniem prowadzonej przez nie działalności gospodarczej,

3) jednostek organizacyjnych podległych organom administracji publicznej lub nadzorowanych przez te organy, z wyłączeniem prowadzonej przez te jednostki działalności gospodarczej

- zwanych dalej "korzystającymi".

2. Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się odpowiednio do wolontariuszy wykonujących na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej świadczenia na rzecz organizacji międzynarodowych, jeżeli postanowienia umów międzynarodowych nie stanowią inaczej.



Art. 43. Wolontariusz powinien posiadać kwalifikacje i spełniać wymagania odpowiednie do rodzaju i zakresu wykonywanych świadczeń, jeżeli obowiązek posiadania takich kwalifikacji i spełniania stosownych wymagań wynika z odrębnych przepisów.



Art. 44. 1. Świadczenia wolontariuszy są wykonywane w zakresie, w sposób i w czasie określonych w porozumieniu z korzystającym. Porozumienie powinno zawierać postanowienie o możliwości jego rozwiązania.

2. Na żądanie wolontariusza korzystający jest obowiązany potwierdzić na piśmie treść porozumienia, o którym mowa w ust. 1, a także wydać pisemne zaświadczenie o wykonaniu świadczeń przez wolontariusza, w tym o zakresie wykonywanych świadczeń.

3. Na prośbę wolontariusza korzystający może przedłożyć pisemną opinię o wykonaniu świadczeń przez wolontariusza.

4. Jeżeli świadczenie wolontariusza wykonywane jest przez okres dłuższy niż 30 dni, porozumienie powinno być sporządzone na piśmie.





Rozdział 2

Przepisy szczególne





Art. 45. 1. Korzystający ma obowiązek:

1) informować wolontariusza o ryzyku dla zdrowia i bezpieczeństwa związanym z wykonywanymi świadczeniami oraz o zasadach ochrony przed zagrożeniami;

2) zapewnić wolontariuszowi, na dotyczących pracowników zasadach określonych w odrębnych przepisach, bezpieczne i higieniczne warunki wykonywania przez niego świadczeń, w tym - w zależności od rodzaju świadczeń i zagrożeń związanych z ich wykonywaniem - odpowiednie środki ochrony indywidualnej;

3) pokrywać, na dotyczących pracowników zasadach określonych w odrębnych przepisach, koszty podróży służbowych i diet.

2. Korzystający może pokrywać, na dotyczących pracowników zasadach określonych w odrębnych przepisach, także inne niezbędne koszty ponoszone przez wolontariusza, związane z wykonywaniem świadczeń na rzecz korzystającego.

3. Korzystający może pokrywać koszty szkoleń wolonatariuszy w zakresie wykonywanych przez nich świadczeń określonych w porozumieniu, o którym mowa w art. 44 ust. 1.

4. Wolontariusz może, w formie pisemnej pod rygorem nieważności, zwolnić korzystającego w całości lub w części z obowiązków wymienionych w ust. 1 pkt 3.



Art. 46. 1. Wolontariuszowi mogą przysługiwać świadczenia zdrowotne na zasadach przewidzianych w przepisach o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym.

2. Wolontariuszowi przysługuje zaopatrzenie z tytułu wypadku przy wykonywaniu świadczeń, o których mowa w art. 42, na podstawie odrębnych przepisów, z zastrzeżeniem ust. 3.

3. Wolontariuszowi, który wykonuje świadczenia przez okres nie dłuższy niż 30 dni, korzystający zobowiązany jest zapewnić ubezpieczenie od następstw nieszczęśliwych wypadków.



Art. 47. Korzystający ma obowiązek poinformować wolontariusza o przysługujących mu prawach i ciążących obowiązkach oraz zapewnić dostępność tych informacji.



Art. 48. Jeżeli porozumienie zawarte między korzystającym, o którym mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 i 3, a wolontariuszem dotyczy wydelegowania wolontariusza w celu wykonywania przez niego świadczeń na terytorium innego państwa, na podstawie umowy międzynarodowej wiążącej Rzeczpospolitą Polską, wolontariuszowi przysługuje prawo do świadczeń i pokrycia kosztów ogólnie przyjętych w stosunkach danego rodzaju, chyba że umowy międzynarodowe stanową inaczej.



Art. 49. Wydatki na cele, o których mowa w art. 45 ust. 1 i 3 oraz art. 46 ust. 3, stanowią:

1) koszty prowadzenia działalności statutowej organizacji pozarządowych oraz podmiotów wymienionych w art. 3 ust. 3 jako korzystających;

2) koszty korzystających, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 i 3.



Art. 50. Wartość świadczenia wolontariusza nie stanowi darowizny na rzecz korzystającego w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego oraz przepisów podatkowych.



Art. 51. Pierwsza kadencja Rady, o której mowa w art. 35 ust. 1, trwa 2 lata.



Art. 52. Rada Ministrów przedstawi Sejmowi i Senatowi Rzeczypospolitej Polskiej w terminie do dnia 30 czerwca 2005 r. sprawozdanie z działania ustawy za okres od dnia jej wejścia w życie do dnia 31 grudnia 2004 r.



Art. 53. Ustawa wchodzi w życie na zasadach określonych w odrębnej ustawie.

Karta wolontariusza



Wolontariat jest szansą dla każdego niezależnie od płci, rasy, narodowości, wyznania, przekonań politycznych, wieku czy stanu zdrowia, każdy ma prawo być wolontariuszem.

Wolontariat daje szansę wykorzystania własnych umiejętności i doświadczeń, rozwinięcia zainteresowań, zdobycia doświadczenia w nowych dziedzinach, wywarcia wpływu na zmiany społeczne i możliwość zaangażowania się.



Wolontariusz powinien:

- mieć jasno określony zakres obowiązków;

- zdawać sobie sprawę z odpowiedzialności związanej ze swoją działalnością;

- wiedzieć, przed kim jest odpowiedzialny za wykonanie swoich zadań i mieć regularny

kontakt z tą osobą;

- mieć zapewniony udział w tworzeniu programu, w którym uczestniczy, co umożliwi mu

realizację własnych potrzeb i zainteresowań;

- być chronionym przed jakimkolwiek ryzykiem związanym z wykonywaniem powierzonych

mu zadań;

- być chronionym przed jakimkolwiek ryzykiem związanym z wykonywaniem powierzonych

mu zadań;

- być objęty ubezpieczeniem od odpowiedzialności;

- mieć satysfakcję z własnej aktywności;

- przestrzegać kodeksu etycznego związanego z realizowaniem powierzonych mu zadań.



Organizacje zatrudniające wolontariuszy powinny:

- uznawać prawa wolontariusza i zapewnić ich respektowanie;

- dbać o to, aby aktywność wolontariusza i praca pracownika płatnego miała charakter wzajemnie uzupełniający się;

- rozszerzać, dzięki aktywności wolontariuszy, zakres oferowanych usług;

- nie powierzać wolontariuszowi zadań, które realizował uprzednio zatrudniony pracownik płatny;

- informować wolontariusza o jego prawach i obowiązkach;

- ponosić koszty finansowe związane z aktywnością społeczną wolontariuszy;

- dbać o interesy wolontariusza i nie wywierać na niego presji moralnej, skłaniającej do wykonywania zadań pozostających w konflikcie z jego przekonaniami.



Karta Wolontariusza nawiązuje do Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka, nazywanej potocznie Kartą Praw Człowieka, uchwalonej jednomyślnie w dniu 10 grudnia 1948 roku w Paryżu na obradującej tam III Sesji Zgromadzenia Ogólnego ONZ.



Kodeks etyczny wolontariusza Fundacji „Ama Canem”



Wolontariusz powinien:

Być pewnym

Zastanów się, dlaczego chcesz pomagać innym ludziom. W jaki sposób Fundacja może pomóc Ci w realizacji Twoich własnych celów. Czy droga jaką wybierzesz jest zgodna z założeniami i celami Fundacji.


Być przekonanym

Nie oferuj swej pomocy, jeżeli nie jesteś przekonany o wartości tego, co robisz i słuszności przyjętych do realizacji celów.


Być lojalnym

Zgłaszaj sugestie dotyczące Twojej pracy czy realizacji przyjętych programów bezpośrednio Zarządowi i koordynatorom. Nie krytykuj żadnej z osób zaangażowanych w działalność Fundacji. Staraj się współpracować ze wszystkimi.

Przestrzegać zasad

Nie krytykuj rzeczy, których nie rozumiesz. Może okazać się, że mają swoje uzasadnienie. Jeżeli masz wątpliwości, co do ich słuszności proś o ich wyjaśnienie bezpośrednio swojego koordynatora.


Mówić otwarcie

Pytaj o rzeczy, których nie rozumiesz. Nie pozwól, by tłumione wątpliwości i frustracje odciągnęły cię od tego, co najważniejsze, bądź zmieniły w osobę stwarzającą problemy.


Chętnie uczyć się

Wzbogacaj swoją wiedzę, korzystaj z możliwości wymiany doświadczeń z innymi wolontariuszami. Rozszerzaj swoje kompetencje poprzez szkolenia i podnoszenie własnych kwalifikacji.


Stale się rozwijać

Staraj się wiedzieć jak najwięcej o Twojej macierzystej organizacji i pracy którą wykonujesz. Korzystaj z możliwości rozwijania wiedzy i umiejętności. Dziel się z innymi Twymi osiągnięciami i sukcesami.


Nie sprzeciwiać się kontroli nad sobą

Bądź otwarty na ocenę swojej pracy. Ocena nie oznacza krytyki. Pomoże ci ona dowiedzieć się o jej skuteczności. Da możliwość weryfikacji i satysfakcji.

Być osobą, na której można polegać

Praca jest zobowiązaniem, którego się podjąłeś. Wykonuj to, co zgodziłeś się zrobić. Nie składaj obietnic, których nie jesteś w stanie spełnić. Jeżeli masz trudności lub pojawiły się problemy powiadom nas o nich a postaramy się pomóc w ich rozwiązaniu.


Działać w zespole

Pamiętaj, że praca w grupie podwyższa efektywność Twojej pracy. Zespół daje Ci możliwość zdobywania nowych doświadczeń. Samotnik działający na własną rękę jest mało skuteczny.



Źródło: Materiały pani Małgorzaty Ochman, zamieszczone na stronie www.wolontariat.pl





Co powinieneś wiedzieć przed podjęciem pracy:



Na czym będzie polegała Twoja praca?

Ile czasu będziesz musiał poświęcić tej pracy?

Co będzie potrzebne do realizacji zadań określonych w podjętych działaniach?

Co masz zrobić jeśli ci się coś nie uda?

Czy w trakcie swojej pracy ktoś będzie ci pomagać i do kogo możesz się zwrócić o pomoc?

Pytaj o wszystko, co jest dla ciebie w tym zadaniu niejasne!

Przygotowała Fundacja "Ama Canem"