Polski Związek Dogoterapii

Jeśli myślisz o wykorzystaniu swego psa jako wizytującego terapeuty.


Czy twój pies jest spokojny i przyjazny?


Decydując się na wykorzystanie swego psa w ten sposób należy najpierw uczciwie ocenić jego osobowość i uspołecznienie. Jak reaguje na obcych na ulicy i w domu? Czy ma skłonność do skakania, gdy jest przyjaźnie podniecony? Czy cofa się, gdy ktoś wyciągnie do niego rękę? Czy unika głaskania przez obcych, czy też przeciwnie, lubi to?


Obiecujący kandydat powinien cieszyć się ze spotkania z obcym, zbliżyć się do niego bez wahania, lecz spokojnie. Pies, który skacze z radości, popycha łapami, całym ciałem lub nosem, wymagać będzie nieco wysiłku zanim odwiedzi kogoś w celach terapeutycznych. Pies, który boi się lub wykazuje agresję prawdopodobnie nie będzie mógł brać udziału w pracy terapeutycznej.


Czy twój pies przyjmuje spokojnie niespodziewane przypadki i dźwięki?


Jak twój pies reaguje na niespodziewane wydarzenia? Jak zachowuje się gdy odzywa się budzik lub alarm? Lub gdy z półki spadnie kilka książek? Pies powinien zainteresować się takimi wydarzeniami, ale w sposób spokojny. Jeśli szczeka kiedy ktoś stuka, powinien natychmiast uspokoić się, gdy drzwi zostaną otwarte.


Czy twój pies jest dobrze wychowany?


Czy pies potrafi chodzić bez smyczy? Czy siada i kładzie się po twojej komendzie? Czy możesz oddać smycz komuś innemu i odejść, a pies nie szarpie się i nie hałasuje? Co się dzieje, gdy spacerując z psem mijasz inne osoby z psami?


Twój pies musi być przewidywalny przy spotkaniu z innymi psami i obcymi ludźmi. Często bywają sytuacje, gdy pies wizytujący spotyka przy pracy psa lub inne zwierzę należące do pacjenta. Twój pies musi zaakceptować obecność kota, świnki morskiej, królika, ptaka i inne zwierzęta oraz innego psa. Nie można liczyć na dobre wychowanie tych innych zwierząt.


Oceń osobowość twojego psa


Ludzie, których odwiedza twój pies muszą czuć się przy nim absolutnie bezpieczni. Pies musi być wytrzymały na przypadkowy lub celowo zadany ból. Twoją sprawą jest uchronienie go przed zrobieniem mu krzywdy, ale pies nie może być odpowiedzialny za twoje błędy. Ugryzienie nie jest jedynym zmartwieniem. Pies pracuje na ogół z ludźmi nadwrażliwymi, którym łatwo zaszkodzić. Przyjaźnie położona na ręce łapa może pozostawić paskudne ślady i wina spadnie na psa. Podstawianie się do głaskania i trącanie głową i nosem może wytrącić z równowagi osobę stojącą niepewnie na nogach.


Od początku powinieneś zdawać sobie sprawę jakie są ogólne wymagania stawiane dobremu psu terapeutycznemu. Pamiętaj, że jeśli twój pies nie jest jeszcze gotowy do podjęcia pracy, nie znaczy to, że tak już pozostanie. Jeśli w zasadzie kontrolujesz go i jest on ogólnie nastawiony przyjaźnie, możesz zrobić wiele w celu lepszego przygotowania go do wykonywania obowiązków. W niektórych przypadkach trzeba po prostu trochę poczekać aż pies bardziej dojrzeje. W innych trzeba zastosować odpowiedni program szkolenia. Na przykład jeśli pies nie nadaje się do pracy z jakimś rodzajem niepełnosprawności, można go wyszkolić do innych celów i sytuacji.


To czy wizyta będzie udana zależy w ogromnym stopniu od dopasowania zwierzęcia do rodzaju niepełnosprawności pacjentów. Niektóre psy, na przykład, czują się znacznie lepiej przy starszych i unieruchomionych, zaś zdecydowanie mniej komfortowo w towarzystwie hałaśliwej i ruchliwej młodzieży. Inny pies chętnie odwiedza placówki dla młodzieży i dzieci, za to źle na nich wpływa brak intensywnej interakcji charakterystycznej dla domów opieki dla starszych. Niektóre psy świetnie czują się w placówkach psychiatrycznych, gdyż nie przeszkadzają im nietypowe zachowania lub głośne okrzyki i gwałtowne ruchy. Inne odczuwają zagrożenie wobec takich zachowań ludzkich.


Zwierzęta różnie też zachowują się podczas wizyt w różnych warunkach. Niektóre zajęcia odbywają się w świetlicach i pacjenci siedzą wokół na krzesłach w szerokim kręgu. Pies spędza krótki czas z każdym z wielu ludzi, czasem pokazując sztuczki lub zabawiając ich w inny sposób. W takich warunkach przytulanie go nie jest najlepszym pomysłem. W innych przypadkach pies idzie do pokoju pacjenta i w zależności od programu spędza tam tylko kilka minut, ale ten sam pacjent może być odwiedzany przez kilka zwierząt w tym samym czasie. Czasem wolontariusz spędza z jednym pacjentem pół godziny lub dłużej. Każdy człowiek i pies stanowią parę. Niektóre psy lubią uczucie pobudzenia odwiedzając wielu różnych ludzi, inne wolą przytulać się i spędzać czas z jednym.


Dog-Play Therapy Dogs and Visiting Pets

www.dog-play.com


tłum. uprawnione: Marek Zieliński